سرنوشت حیوان ذی شعور

قسمت سوم:

الفارس ،الارض الحیوانات الذی الشعوریه:
"پارس "سرزمین حیوانات ذی شعور:

....گوش مرد چوپان را گرفت وپیچاند با لگد او را به سرزمین پارس انداخت.......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
خدای پابرهنگان تا قبل از آنکه پایش به سرزمین پارس برسد جز بوی پهن وپشکل چیزی استشمام نکرده بود ... هر وقت به این سرزمین پا می گذاشت از بوی خوش گیاهان و سرسبزی علفزاران سرش به دوران می افتاد.وهمیشه به خاطرپابرهنگی و عقب ماندگی حیوانات بی شعور سرزمین خودش ، از شادکامی وشادخواری حیوانات ذی شعور غرق نفرت و انزجار می شد...به همین دلیل سال ها زحمت کشیده و از طریق خواب کردن حیوانات ذی شعورو به نیروی گروهی بیسواد و خرافه پرست- که همواره جزو لاینفک زندگی بشر بوده اند ودر بحرانی ترین زمان همه چیز را فلج می کنند و کاری به کار مرگ همسایه ندارند وبیشتر آتش به خرمن می زنند تا آبی بر آتش باشند- "چونان خرمگس هایی سمچ به زیر دم اسبان وحشی"... راه خود را هموار کرده بود تا بتواند ثروت و شوکت و فرهنگ حیوانات ذی شعور را از میان بردارد....
خدا ی پابرهنگان،نگاهی به چوپان انداخت.چوپان، مست از رایحه ی خوش ،با چشمانی بسته یکی از نغمه هایی را که همیشه برای گوسفندانش می خواند،زیر لب زمزمه وبه اطراف فوت می کرد... خدا می خواست دوباره نطق کند که پشیمان شد.... بی شک چوپان زبان گوسفندان ودو ،دوتا ،16 تایِ چوپانی را بهتر درک می کرد...پس با زبان چوپانان با او سخن گفت:
چوپانِ پا برهنه!!!در آینده ایی نزدیک گوسفندانت زاد وولد خواهند کردوبر تعدادشان افزوده خواهد شد آنگونه که تمام گستره ی زمین برای چریدنشان ناکافی خواهد بود...بزهایت به زودی چنان فربه می شوند که هرکدام به قیمت سرزمینی ارزش خواهند داشت ...صدای نی لبکت به زودی حیوانات ذی شعور را مسخ می کند وبه خم وراست شدن وا خواهد داشت ... تو علاوه بر تمام آنها سروری بر حیوانات ذی شعور را...... خدا ادامه نداد...از بلایی که می خواست بر این حیوانات ذی شعور نازل کند کمی یکه خورد.. لبخند موذیانه ایی زد..آی چوپان چشمهایت را باز کن..... اینک این سرزمین علفچری است تازه و بکر.....تا می توانید بخورید وبچرید وبیاشامید وفربه شوید وبترکید و حیف ومیل کنید اما از ذخیره کردن با ز نمانید که ثروت محدود است و شما نامحدود...